Miód i miłość

W 2015 roku pojechaliśmy na miesiąc miodowy do Nowej Zelandii i tam zakochaliśmy się w pszczelarstwie. Było to w jednej, konkretnej chwili, kiedyśmy oboje ujrzeli dziewczynę w pszczelarskim stroju, która umęczona padła na fotel w świetle zachodzącego słońca. Zamarzyliśmy sobie dokładnie to samo. No i mamy. Spełniliśmy marzenia i teraz pod koniec każdego dnia jesteśmy równie jak ona umordowani ;) W maju 2016 roku wyjechaliśmy do Francji do Savoi na praktyki na ekologicznej pasiece 300-pniowej. Jako że my po francusku ani be, ani me, to tamtejszy pszczelarz niewiele teorii nas nauczył. Natomiast praktykę to nam wyrobił niezłą: nauczyliśmy się sprawnej pracy w ulach. I tego, że nie trzeba w nich grzebać niepotrzebnie. Trzeba podejść do ula z celem, by jak najkrócej niepokoić owady. Po Francji uczestniczyliśmy w tworzeniu podwarszawskiej społecznej pasieki, chodziliśmy do szkoły pszczelarskiej. Jeździliśmy po Polsce i uczyliśmy się od innych pszczelarzy. Od 2020 roku przeszliśmy na zawodostwo :) Nasza pasieka liczy sobie 150 rodzin pszczelich w kilku lokalizacjach wokół domu. Choć oboje jesteśmy z Mazowsza, zamieszkaliśmy na Mazurach, w mikroskopijnej wsi Wężewo k. Orzysza. Stary "domek oborowego", w którym mieszkamy, jest zlokalizowany na terenie zabytkowego gospodarstwa, 100 metrów od lasu, kilometr do jeziora. Wokół nie ma większych upraw, poza ekologicznymi łąkami i zachwaszczonych pszczenżytem. Są za to łosie, wilki i mnóstwo dzikich pszczół, które z miłością obserwujemy.